غزل:

 بیا تا گندم یک دونه باشیم                                       بیا تا آب یک رودخونه باشیم

چو شب هایت کنی دستی به گردن                           چو روزهایم ز هم بیگانه باشیم

         تو سفر کردی به سلامت تو منا کشتی زخجالت

         دیگه حرف آشتی نباشه با تو قهرم تا به قیامت

          چه کنم با درد محبت به تو دیگر کرده ام عادت

          دیگه حرف آشتی نباشه با تو قهرم تا به قیامت

             تو غرور مرا بشکستی که یه نامه برام نفرستی به  غریبه مگر دل بستی

                تو بیا یه سر بالینم به دو بوسه بده تسکینم که شکوفه غم میچینم

                 توسفر کردی به سلامت تو منا کشتی زخجالت

                  دیگه حرف آشتی نباشه با تو قهرم تا به قیامت 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: